آمار کانادا داده هایی را در مورد نرخ نگهداری استانی برای تازه واردان یک سال و پنج سال پس از ورود آنها به کانادا منتشر کرد.
به طور کلی، این گزارش نشان داد که نرخ نگهداری مهاجران در آتلانتیک کانادا در حال افزایش است.
آتلانتیک کانادا(نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک، جزیره پرنس ادوارد، و نیوفاندلند و لابرادور)
در حالی که نرخ نگهداری در استانهای دشتنشین ساسکاچوان و مانیتوبا کاهش نشان میدهد.
داده ها از پایگاه داده مهاجرت طولی 2022 (IMDB) هستند.
این پایگاه داده «نرخ نگهداری مهاجران استانی و منطقهای را [از طریق] درصد پروندههای مالیاتی مهاجری که در استان یا منطقهای که مهاجر قصد زندگی در کانادا را داشت، بررسی میکند، همانطور که در درخواست آنها برای اقامت دائم ذکر شد.
نرخهای نگهداری پنج ساله با استفاده از دادههای پرونده مالیاتی سالهای 2012 تا 2016 و نرخهای یک ساله استفاده شده از دادههای 2016-2020 تجزیه و تحلیل شد.
انتاریو بالاترین نرخ کلی نگهداری را دارد
انتاریو، بریتیش کلمبیا و آلبرتا بالاترین نرخهای ماندگاری را پس از 5 سال برای تازهواردانی که در سال 2016 وارد شدند، دارند.
همه بیش از 84 درصد نشان می دهند. نرخ نگهداری انتاریو 93.1 درصد بود.
ساسکاچوان و منیتوبا کاهش شدیدی را در نرخ نگهداری برای تازهواردانی که بین سالهای 2012 تا 2016 وارد شدند، تجربه کردند.
در ساسکاچوان، نرخ 14 درصد از 72.2 درصد به 57.9 درصد کاهش یافت.
نرخ منیتوبا با 11 درصد کاهش از 75.1 درصد به 64.1 درصد کاهش یافت.
همین روند در نرخ های نگهداری یک ساله برای این استان ها مشهود بود.
در منیتوبا، نرخ نگهداری یک ساله از 78.4 درصد برای تازه واردان پذیرشی در سال 2016 به 74.9 درصد برای افرادی که در سال 2020 پذیرشی، کاهش یافت.
ساسکاچوان کاهش شدیدتری داشت و از 75.7 درصد در سال 2016 به 64.6 درصد در سال 2020 رسید که 11.1 درصد کاهش داشت.
در سواحل شرقی کانادا، نیوبرانزویک، و جزیره پرنس ادوارد (PEI) هر دو افزایش در نگهداری مهاجرانی را گزارش کردند که در سال 2016 پذیرش شدند.
نیوبرانزویک به بالاترین نرخ نگهداری پنج ساله خود با 56 درصد رسید.
PEI همچنان با 30.9 درصد کمترین میزان نگهداری را در کانادا دارد.
با این حال، این هنوز تقریباً 6٪ بیشتر از نرخ حفظ برای افرادی است که در سال 2012 پذیرش شدند.
نرخ ماندگاری یک ساله در هر دو استان روند مشخصی را نشان نداد.
اما این مطالعه خاطرنشان میکند که نرخ نگهداری یک ساله در نیوفاندلند و لابرادور از 55 درصد برای افرادی که در سال 2016 پذیرش شدند به 66.4 درصد برای افرادی که در سال 2020 پذیرش شدند، افزایش یافت.
نیروهای متخصص بیشتر در آتلانتیک کانادا اقامت دارند
نرخ بالاتر حفظ نیروهای متخصص در استان های آتلانتیک را می توان به راه اندازی برنامه آزمایشی مهاجرت اقیانوس اطلس (AIP) در سال 2019 مرتبط کرد.
پس از راه اندازی AIP، نوا اسکوشیا افزایش قابل توجه 42.4 درصدی را از 21.5 تجربه کرد. درصد در سال 2016 به 63.9 درصد در سال 2020 رسید.
نیوبرانزویک شاهد نرخ حفظ نیروی متخصص 65.8 درصد در سال 2020 بود.
نیوفاندلند و لابرادور شاهد افزایش 18.7 درصدی بین سالهای 2016-2020 بودند که از 31.3 درصد به 50 درصد رسید.
برنامه مهاجرت آتلانتیک یک برنامه مهاجرت اقتصادی منطقه ای است که هدف آن تسهیل استخدام اتباع خارجی در استان های آتلانتیک کانادا است.
تازه واردان در این برنامه از یک پیشنهاد شغلی از سوی یک کارفرمای مشخص و یک طرح اسکان فردی برای خانواده خود بهره مند می شوند.
این به تازه واردان کمک می کند تا از نظر اقتصادی سریع ایجاد کنند و با جوامع خود ارتباط برقرار کنند.
این ارتباطات در جایی که تازه واردان برای اقامت طولانی مدت در کانادا انتخاب می کنند، نقش کلیدی دارند.
بر اساس این گزارش، نرخ ماندگاری در میان ساکنان دائمی که از طریق برنامههای حمایت مالی کلاس خانواده مهاجرت کردند، بالاتر بود.
به طور دقیق، در میان تازه واردانی که در سال 2016 پذیرش شدند، 91.7 درصد از مهاجران تحت حمایت خانواده در استانی که در آن فرود آمدند، اقامت داشتند.