گزارش جدیدی از آمار کانادا در مورد موارد افزایش تنهایی در بین مهاجران باعث ایجاد اطلاعات و اقدام بیشتر برای حل این مشکل شده است.
در مقاله ای که اخیراً توسط آژانس فدرال منتشر شده است ، محققان داده های جمع آوری شده در طول نظرسنجی اجتماعی عمومی 2018 و همچنین اطلاعات از طریق منابع دیگر را برای ارزیابی تنهایی مهاجران و متولدین کانادا مورد بررسی قرار دادند.
در میان مهاجران اخیر و بلند مدت نسبت به متولدین کانادایی میزان تنهایی بیشتری گزارش شده است. علاوه بر این ، به نظر نمی رسد تنهایی با مدت اقامت در کانادا کاهش یابد.
با در نظر گرفتن مؤلفههای تنهایی جسمی و روحی میتوان پی برد که این احساس نسبت به پیش از شیوع همه گیری کرونا نیز بیشتر شده است و بایستی مورد توجه قرار گیرد.از این حیث، تفاوت کلی میان مهاجران و متولدین کانادا از نظر آماری بسیار چشمگیر است و به بزرگی تفاوت میان خانوادههای کمدرآمد (39,999$ یا کمتر) و خانوادههای قشر متوسط (40,000$ تا 99,999$) میباشد.هنگام ارزیابی اطلاعات جمع آوری شده در مورد تنهایی ، محققان موارد مشابه گزارش شده را در بین مهاجران جدیدتر (10 سال یا کمتر در کانادا) و مهاجران طولانی مدت پیدا کردند-و هر دو گروه تنهایی بیشتری را نسبت به افراد 15 تا 64 ساله متولد کانادا گزارش کردند. .
در این گزارش آمده است: “این تفاوت های کلی بین مهاجران و متولدین کانادا از نظر آماری قابل توجه بود و از نظر اندازه مشابه تفاوت بین متولدین کانادایی با درآمد خانوارهای کم (39،999 دلار یا کمتر) و متوسط (40،000 تا 99،999 دلار) بود.”
تفاوت معناداری میان میزان احساس تنهایی و تفاوت ویژگیهای مهاجران در سن، وضعیت تأهل، زبان مادری، میزان تحصیلات و درآمد خانوار وجود ندارد.
براساس این گزارش افراد جدا شده، طلاق گرفته یا بیوه تنهاتر از افراد مجرد یا کسانی هستند که پارتنر دارند. پژوهشگران عنوان کردند که در میان مهاجران دارای تحصیلات بالاتر انزوای بیشتری گزارش کردهاند که کاملا عکس متولدین کانادا میباشد.