دستمزد زنده درآمد ساعتی است که یک کارگر برای انجام مخارج اولیه و کمک به جامعه خود به آن نیاز دارد.
دولت استان حداقل دستمزد قانونی را که همه کارفرمایان باید بپردازند تعیین می کند که با دستمزد معیشت یکسان نیست.
ایده دستمزد زندگی در کانادا نماد روشنگری از برابری و امید است.
در واقع بیش از 1000 کارفرما در سراسر کانادا وجود دارد که به طور داوطلبانه دستمزد زندگی را پرداخت می کنند که بسیار بالاتر از حداقل دستمزد تعیین شده توسط دولت است.
حداقل دستمزد رسمی در کانادا و استان های مختلف معمولاً به صورت سالانه (به استثنای آلبرتا) بازنگری می شود.
برای حداقل دستمزد رسمی در سراسر کانادا و برنامه افزایش بعدی در سال 2024 اینجا را کلیک کنید.
برخلاف حداقل دستمزد، که کف دستمزد قانونی است، دستمزد معیشتی برای تامین درآمد کافی برای کارگران برای تامین هزینههای اولیه زندگی در یک موقعیت جغرافیایی خاص در نظر گرفته شده است.
این شامل هزینه های مسکن، غذا، حمل و نقل، مراقبت های بهداشتی، مراقبت از کودکان و سایر ملزومات می شود.
دستمزد قابل زندگی برای اطمینان از اینکه مردم و خانوادهها میتوانند بدون تجربه مشکلات مالی یا تکیه بر برنامههای کمکهای دولتی، کیفیت زندگی عادلانهای داشته باشند، است.
عوامل تعیین کننده نرخ دستمزد زندگی
عوامل متعددی بر نرخ دستمزد زندگی در مناطق و جوامع مختلف در کانادا تأثیر می گذارد.
برخی از عناصر اصلی که بر نرخ زندگی تأثیر می گذارد:
1. هزینه مسکن:
هزینه های مسکن در سراسر کانادا بسیار متفاوت است و شهرهای بزرگ قیمت ملک و اجاره بالاتری دارند.
شهرهایی که بازار مسکن گران قیمت دارند، اغلب برای جبران این هزینه ها، نرخ دستمزد زندگی بالاتری دارند.
2. شاخص های هزینه زندگی:
هزینه هایی مانند مواد غذایی، خدمات آب و برق، حمل و نقل، مراقبت های بهداشتی، و آموزش همگی به هزینه کل زندگی کمک می کنند.
این قیمت ها بر اساس منطقه متفاوت است، که بر محاسبات دستمزد زندگی تأثیر می گذارد.
3. هزینه های مراقبت از کودک و آموزش:
برای خانواده های دارای فرزند، هزینه های مهدکودک و مدرسه جزء مهمی از محاسبه دستمزد زندگی است.
شهرهایی که مهدکودک در دسترس و ارزان ارائه می کنند ممکن است نرخ دستمزد خانواده کمتری داشته باشند.
4. هزینه های حمل و نقل:
در دسترس بودن حمل و نقل عمومی، قیمت سوخت و مسافت های رفت و آمد همه بر هزینه های حمل و نقل تأثیر می گذارد که در نرخ دستمزد زندگی در نظر گرفته می شود.
5. هزینه های مراقبت های بهداشتی:
دسترسی به خدمات درمانی ارزان و حق بیمه بر محاسبات دستمزد زندگی تأثیر می گذارد، به ویژه در مناطقی که هزینه های مراقبت های بهداشتی بالاتری دارند.
6. مالیات ها و مزایای دولتی:
قوانین مالیاتی، اعتبارات مالیاتی، و در دسترس بودن مزایای دولتی مانند یارانه های مسکن و برنامه های کمک های اجتماعی، همگی بر سطح درآمد خالص و در نتیجه، نرخ دستمزد زندگی تأثیر دارند.
روش های محاسبه نرخ دستمزد زندگی:
سازمانها، مؤسسات تحقیقاتی و گروههای حمایتی مختلف از روشهای مختلفی برای محاسبه نرخ دستمزد زندگی استفاده میکنند.
در اینجا چند رویکرد رایج وجود دارد:
1. رویکرد سبد بازار:
این روش هزینه یک سبد مشخص از کالاها و خدمات مورد نیاز برای استاندارد زندگی را ارزیابی می کند و نوسانات قیمت منطقه ای را در نظر می گیرد.
2. رویکرد استاندارد بودجه:
بودجه ای را بر اساس استاندارد زندگی از پیش تعریف شده شامل پس انداز و مخارج اختیاری ایجاد می کند و سپس درآمد مورد نیاز برای تامین آن بودجه را محاسبه می کند.
3. شاخص های هزینه زندگی:
برای تعیین نرخ دستمزد زندگی، از شاخص های هزینه زندگی منطقه ای استفاده کنید که برای هزینه های منحصر به فرد در شهرهای مختلف تنظیم شده است.
نرخ دستمزد زندگی در کانادا برای سال 2024:
این نرخ ها با استفاده از داده های تحقیقاتی، محاسبات هزینه زندگی، و روش های توسعه یافته توسط سازمان ها و موسسات مختلف برآورد می شوند.
نرخ دستمزد ذکر شده برای یک بزرگسال مجرد است که به تنهایی زندگی می کند و شامل هیچ گونه هزینه اضافی برای خانواده یا افراد تحت تکفل نمی شود.
کانادا (متوسط ملی): 22.35 دلار در ساعت