کانادا به دلیل کیفیت زندگی استثنایی، سیستم بهداشتی و آموزشی قوی، و اخلاق لیبرال چندفرهنگی، یکی از کشورهای مورد تقاضا برای مهاجرت است.
با این حال، کانادا همیشه آخرین ایستگاه در سفر یک مهاجر نیست.
مطالعه جدیدی که توسط اداره آمار کانادا منتشر شد نشان می دهد که بیش از 15 درصد از مهاجران ظرف 20 سال پس از فرود، کانادا را ترک کردند.
با استفاده از دیتاهای طولی از سال 1982 تا 2017، این مطالعه نشان داد که 17.5 درصد از مهاجران طی 20 سال پس از فرود، کانادا را ترک کردند.
اما با نگاهی دیگر به دیتاها، این بدان معناست که بیش از 80 درصد از مهاجرانی که در مدت مشابه در کانادا فرود آمدند، انتخاب کردند که اقامت بگیرند.
درصد کمتری (5.1 درصد از مهاجران) تنها پنج سال پس از فرود، کانادا را ترک کردند.
با این حال، عوامل متعددی بر اینکه آیا یک مهاجر تصمیم به ترک کانادا می گیرد یا نه، تأثیر می گذارد.
توجه: برای اهداف این مطالعه، کلمات “مهاجر” و “فرود” اصطلاحات فنی مورد استفاده توسط اداره آمار کانادا هستند.
“مهاجر” به تازه واردانی اطلاق می شود که وضعیت اقامت دائم (PR) را دریافت کردند.
در همین حال، “لندینگ” به مهاجرانی که برای اولین بار پس از دریافت وضعیت خود به کانادا میآیند، یا به یک فرود مجازی (اگر تازه واردان پس از دریافت روابط عمومی در کانادا بودند) اشاره دارد.
چه عواملی تعیین کرد که آیا یک مهاجر کانادا را ترک کرده است یا خیر؟
مهاجرت، که عمل ترک کشور خود (در این مورد کانادا) برای زندگی و اسکان در جایی دیگر است، اغلب سه تا هفت سال پس از ورود مهاجران به کانادا رخ می دهد.
ویژگی های مشترک در میان مهاجرانی که کانادا را ترک کردند عبارت بودند از:
کسانی که در تایوان، ایالات متحده، فرانسه، هنگ کنگ یا لبنان به دنیا آمدند به احتمال زیاد در طول دوره تحصیلی مهاجرت می کردند.
برعکس، کسانی که در فیلیپین، ویتنام، سریلانکا یا جامائیکا به دنیا آمده بودند کمترین احتمال را داشتند که آن را ترک کنند.
آنهایی که هرگز در خانواده مالیاتی خود بچه دار نشدند، نسبت به کسانی که این کار را انجام دادند، احتمال بیشتری برای مهاجرت داشتند.
کسانی که تحت دسته های سرمایه گذار و کارآفرین پذیرفته شدند، بیشتر احتمال دارد مهاجرت کنند.
در حالی که مهاجرانی که تحت دسته های پناهنده یا مراقب پذیرفته شدند، کمتر احتمال دارد این کار را انجام دهند.
این مطالعه همچنین به این نتیجه رسید که به نظر میرسد مهاجرت بر اساس سطح تحصیلات از یک “شیب” واضح پیروی میکند:
به این معنا که مهاجرانی که تحصیلات بیشتری داشتند نسبت به کسانی که سطح تحصیلات پایینتری داشتند، به مراتب بیشتر از کانادا خارج میشوند.
در نهایت، این مطالعه اشاره کرد که مهاجرانی که قبل از دریافت روابط عمومی دارای وضعیت موقت (به عنوان مثال: کارگر یا دانشجو) در کانادا بودند، احتمالاً پس از فرود آمدن، آنها را ترک میکنند.
با این حال، این می تواند بیشتر به ویژگی های دیگری که قبلاً مورد بحث قرار گرفت (مانند سطح تحصیلات بالاتر) نسبت داده شود.
چرا این مهاجران ممکن است کانادا را ترک کنند؟
اگرچه کانادا یکی از مهاجرپذیرترین کشورهای جهان است، اما ممکن است دلایل خاصی وجود داشته باشد که این افراد تازه وارد پس از دریافت روابط عمومی، کشور را ترک کنند.
یکی از دلایل کاملاً مستند، مشکلات ادغام در بازار کار کانادا است.
دلایل دیگر ممکن است شامل:
مشکلات سازگاری با فرهنگ یا زبان کانادایی
آب و هوای سخت زمستانی کانادا
و دلایل شخصی برای مهاجران (مانند مرگ یکی از عزیزان یا یک فرصت شغلی منحصر به فرد در خارج از کشور) باشد.
مهاجران مسن تر نیز ممکن است از کانادا مهاجرت کنند تا در کشور مبدا خود بازنشسته شوند.
دلیل دیگر ممکن است این باشد که این تازه واردها همیشه قصد رفتن داشتند.